Mijn zoontje Joey van 10 jaar maakte dit beeld toen hij de figuren zag staan en zin had om er iets mee te maken. Hij gaf later aan dat hij zin had om te kijken of het lukte om de figuren iets te laten balanceren en de klok paste er mooi tussen.

Met dank aan Fuzz-et Praktijk de afgelopen periode weer contact mogen maken met mijn innerlijke kind. Zo een 5 jaar geleden na de geboorte van onze tweede en het nieuws dat mijn vader darmkanker had ben ik terecht gekomen bij een psycholoog. Ik had toen last van een somatoforme stoornis en een depressieve stoornis, want ja je mag niet zo maar naar een psycholoog toe. Ik had nog nooit gehoord van een somatoforme stoornis, wat een stoornis bleek waarbij psychische klachten tot uiting kwamen in lichamelijke klachten. Deze lichamelijk klachten had ik in de vorm van borstontstekingen, want ja niks of niemand kon me wijs maken om daarmee te stoppen 😁.

Vandaag kwam je voor de laatste keer naar therapie en wat fijn dat je nu zelf verder kunt. Je laatste woorden zullen me altijd bij blijven als ik deze superheld ga zien die met jou mee mocht naar huis. Je vroeg me of alle kinderen zo een mooie superheld mee naar huis kregen en je voelde je bijzonder dat dit niet zo was dat ik voor ieder kind iets zocht wat voor hem of haar paste. Toen zei je dat je hem op je kast ging zetten bij je bed, zodat je hem kon zien als je wakker werd en als je verdrietig was dat je hem dan even vast zou pakken . Ik kreeg van jou een 10 voor de therapie, maar ik geef die 10 aan jou je hebt het helemaal zelf gedaan en zelf verdient. Zo blij dat ik dit mooie werk mag doen bij Praktijk voor PMKT - Breda, Made, Raamsdonk & Tilburg B.V.

Vandaag raakte ik in gesprek met een leidster van de BSO van onze kinderen over wat voor werk ik deed. We vonden elkaar in de visie waar we beide voor stonden, welke te maken had met de onbevangenheid van kinderen. Dat kinderen zo mooi, puur en onbevangen in het leven kunnen staan. Maar deze onbevangenheid als ze naar school gaan geen ruimte meer heeft, omdat ze mee moeten in het schoolsysteem en alles wat ze doen een reden heeft wat volwassenen bedacht hebben.

Door spel wordt het brein als niks anders verlicht; door spel maken we nieuwe verbindingen in onze hersenen en voelen we ons blijer en minder geagiteerd. Dit geldt niet alleen voor kinderen, maar ook voor volwassenen! Uit onderzoek onder ratten blijkt spel zelfs van levensbelang. Ratten die niet spelen, overleven bepaalde situaties zelfs niet. Stuart Brown stelt daarom dat spel het tegenovergestelde van depressie is; het is leven.

Jonge kinderen kunnen door middel van spelen veel leren over de wereld om hen heen en over zichzelf. Door rollenspellen te spelen oefenen ze met alledaagse situaties. Dat helpt om hun eigen identiteit te ontwikkelen. Rollenspel levert een grote bijdrage aan de ontwikkeling van kinderen. Spelend leren via rollenspel zorgt voor een ontwikkeling van het denken, inbeelden, doen alsof, plannen, afvragen, twijfelen, herinneren, raden, hopen, experimenteren, opnieuw doen en verwerken.

Dit filmpje bracht me in tranen en waarom? Ik denk door de basale essentie van echt in contact te zijn met de ander! Het deed me denken aan de tijd dat ik twee maanden in een kindertehuis hebt gewerkt in Roemenië. De kinderen kregen daar geen aandacht en affectie, werden behandeld als straathonden. Deze kinderen kregen alles wat ze nodig leken te hebben om te groeien, eten en drinken. Maar hier groeide ze niet van, terwijl ik ze wel hen zien groeien van geluk. Dat waren de momenten dat ik ze aandacht gaf dit tegen ze te praten tijdens het eten en met ze te spelen na de verzorgingsmomenten met de zelfgemaakte waterflesjes.

Wow dat was zweten en niet alleen omdat ik zo hard aan het werk was. Maar ook omdat ik het zo spannend vind om op een hoge trap te staan. Ik kon er net bij om ook de hoogste plekken te verven, door me te focussen op het punt waar ik bezig was. Wat voelt het goed om te merken dat het me steeds makkelijker afging. Wat mooi dat kinderen hier straks ook aan de slag kunnen met hun uitdagingen en deze d.m.v spel uit kunnen spelen, om zo weer sterker in hun schoenen te komen staan.

Wat leer ik toch veel van de kinderen om me heen, zoals ook onze zoon. Die zich al heel vroeg bewust was van zijn eigen ik en dit ook benoemde dat hij niks kon worden! Want hij was al iemand, namelijk Joey de Bel. Toen wist ik even niet wat me overkwam, maar wat had hij het goed verwoord. Wij zijn ons hier heel bewust van en zullen ook proberen te voorkomen om de kinderen aan te spreken met jij bent .... Nee wij gebruiken je doet ..... Ook als ze naar elkaar toe wat minder positief zijn. En het werkt; "Mama ik ben niet boos", "Maar ik doe boos"

Wat gebeurd er veel in ons dagelijkse leventje, voor ons als ouders is het al niet te bevatten waar we dagelijks mee te dealen hebben. Samen hebben we het er regelmatig over en kunnen we het vrij aardig beredeneren en er ons eigen plan uittrekken. De kinderen nemen we hierin mee en betrekken we zoveel mogelijk op hun manier bij de dingen die we meemaken en waar we voor staan. Hierbij zijn we ons erg bewust dat het voor hun ook een moeilijke periode is en het belangrijk is dat er voor hun ook ruimte is voor wat ze voelen. 

Ik geloof erin dat je als kind al in je hebt hoe je in het leven wil staan en hoe je omgaat met tegenslagen en de keuzes die op je pad komen. Vroeger was ik een meisje wat zich letterlijk onzichtbaar kon maken, waarbij ik dacht dat ik minder was dan de andere en geen eigen mening had. Dit alles was juist helemaal niet waar, maar door mijn overlevingsmechanismes zag ik niet in hoe dicht ik juist bij mezelf bleef.

Ik heb na de geboortes van onze twee kinderen nooit het gevoel gehad dat ik op een roze wolk zat. Het voelde eerder als een constante druk van dingen moeten, met hierbij een wazig hoofd en een lichaam wat slaap tekort kwam. Als iemand het had over de roze wolk dan kon ik me hier helemaal geen voorstelling van maken en gaf ik steevast aan dat als ik er dan ook niet van af kon vallen als ik niet op een roze wolk zat.